Op 1 september 1920 werden de gebouwen van de oude sigarenfabriek Jos en Arthur Janssens ingenomen door de eerste leerlingen van de "Sint-Jozef's vak en nijverheidsscholen". Een jaar eerder was de school begonnen in een lokaaltje van wijlen Hotel Het Lam (nu BNP Paribas Fortis) op de Markt.
Niemand kon toen vermoeden dat het kleine broertje van het vermaarde Geelse college zou uitgroeien tot één van de grote centra voor technisch en hoger onderwijs in Vlaanderen.
Nu zondag 23 april 2017 zal 't Peperstraatje tussen 11.00 uur en 17.00 uur voor de laatste keer opengesteld worden voor het grote publiek. Op 1 september 2017 verhuist de huidige school van de eerste graad integraal naar de Kollegestraat/Schuttershof.
De school begon héél klein met een afdeling houtbewerking waarvoor zich in 1919 dertien jongens inschreven. De volgende jaren kwamen er sigarenmakers , werktuigkundigen en schoenmakers bij. "Waarom zou Gheel dat reeds gekend staat om zijn degelijk college, ook geen brandpunt kunnen worden voor vak-en nijverheidsonderwijs", schreef de eerste directeur Moulart héél profetisch.
De eerste directeur deed er alles aan om jongeren voor zijn school aan te trekken. Hij ging zelfs kinderen uit de fabrieken van Balen-Wezel halen. De man was in Geel ook onderpastoor van Sint- Amands en de voortrekker van de christelijke arbeidersbeweging .
Zijn school breidde uit, maar ook de schuldenberg werd hoog. De eerste directeur vertrok in 1926 en zette zijn leven verder in de Verenigde Staten. De school was dus virtueel failliet toen Gelenaar en priester Alfons Huypens de tweede directeur van de school werd. Onder zijn leiding kende de school héél moeilijke jaren. Midden de crisisjaren van 1930, kwam priester Karel Helsen als derde directeur in de school aan.
Net zoals zijn collega's zou Helsen een deel van zijn eigen centen in de school steken, maar deze keer met succes.In 1936-1937 werd in 't Peperstraatje vermoedelijk de eerste school in Vlaanderen opgericht met een afdeling metselarij. Vanaf toen ontstond de traditie van "levensecht onderwijs" die de school altijd is blijven koesteren.
Het zouden de jongeren zijn van deze richting die nieuwe lokalen zouden bouwen op gronden die men inmiddels achter de school had bijgekocht van de familie Janssens. De school probeerde ook direct voor kwaliteit te zorgen. Voor Helsen en de eerste leraren was het belangrijk om "goed onderlegde" vakmannen te vormen.
Hij schreef ook zinnetjes die in het jaar 2017 best nog actueel zijn zoals:
" Het vakonderwijs wordt te vaak aanzien als zijnde een onderwijs dat nog juist goed genoeg is voor iemand die niet kan of wil studeren. Begaafde jongens..stuurt men naar Colleges...en helaas velen van hen gaan later het leger van pseudo-intellectuelen vergroten en het leger der malcontenten aanvullen."
De Kromstraat
De school groeide en uiteindelijk kon alleen de Peperstraat niet meer volstaan. In het schooljaar 1945-1946 ging men voor het eerst boven de kaap van de 500 leerilngen. De school was al enkele jaren op zoek naar nieuwe gebouwen, tot uiteindelijk een groot stuk grond kon worden gekocht in de Kromstraat vlak langs de spoorweg. In die jaren werd de naam ook gemoderniseerd in "Technische Scholen Sint-Jozef" en werd voluit reclame gemaakt in de ganse regio. Leerlingen kwamen uit alle gemeenten in de buurt. Het aantal richtingen groeide ook .
Het toenmalige gemeentebestuur besliste in die jaren daarom ook de naam "Kromstraat" om te zetten in "Technische Schoolstraat". Vanaf 1957 werd beslist in de Peperstaat alleen de oriëntatiejaren ( de eerste twee jaren) te behouden. Dat zou de toestand blijven tot vandaag. Directeur Helsen en zijn collega's gingen nog verder en eveneens in 1957 werd gestart met een hogeschool voor technische ingenieurs. Het Hoger Instituut der Kempen (vandaag Thomas More Kempen) was geboren.
Naar het Schuttershof
Op 1 september 2017 zal 't Peperstraatje verlaten worden en zullen alle jongeren van de eerste graad die in het Geelse katholieke onderwijs de lessen willen volgen terecht komen in de nieuwe gebouwen van Sint Aloysius.
Momenteel wordt nog hard gewerkt aan de lokalen op de hoek van het Kollegepad en het Schuttershof. De huidige scholengemeenschap KOGEKA vindt het een groot voordeel dat jongeren van twaalf tot veertien jaar samen in dezelfde school terecht komen. Vrienden en vriendinnen worden niet langer uit elkaar getrokken en het verschil tussen "vakschool" en "college" wordt zo niet langer gemaakt.
De oude droom van de eerste directeuren en leraren van de Geelse technische school wordt zo na 97 jaar een feit.
